Oluyor bazen öyle.

Bir karamsarlık çöküyor içine. Umutsuzluk sarıyor benliğini.

Vücudun ağırlaşıyor. Omuzların çöküyor. Sanki birisi almış eline kalbini de sıkıp sıkıp bırakıyor.

Yanakların, dudakların hatta gözlerin yerçekimine karşı koyamıyor sanki aşağıya doğru sarkmış.

Bi ağlasam diyosun. Ağlasam da atsam şu hissi. Ama ağlama hissin bile yok. Gözyaşların bile akmak istemiyor.

Kapkaranlık her yerin.

Bi can sıkıntısı gelmiş oturmuş böyle tam da ciğerlerinin üzerine.

Üzerinde gri bir bulutla dolaşıyorsun sanki.

Kimsenin seni sevmediği, senin kimseyi sevmediğin bir zaman..

Oluyor bazen. Herkese oluyor.

Hayat her zaman güzel değil. Her zaman mutlu, umutlu değil. Sevdiklerimiz her zaman iyi değil.

Böyle zamanlarda ben durmayı seçiyorum. Alıyorum can sıkıntımı da yanıma. “Gel bakalım.”diyorum. “Gel biz biraz duralım senle.” Tutuyorum elinden gidiyorum bir parka, oturup Güneş’in batışını izliyoruz öyle birlikte.

Biliyorum çünkü, kurtulmak için çabaladıkça,bastırdıkça, görmezden geldikçe büyüyecek içimde o.

Sonra çok sevdiğim sözlerimi söylüyorum kendime. “En karanlık gece bile sona erer ve güneş tekrar doğar.” , “Olacak olan olur..” Bi de;

” Bu bir dalga.. Geçecek..”

İçimi ılıtıyorum cümlelerimle. O tepemdeki gri bulutu hafif aralayıp ince bir güneş ışığı sızdırıyorum içime.

Öyle işte. Oluyor bazen. Herkese oluyor.

Herkesin kendi hava durumu var içinde. Her zaman güneşli, sıcak değil hava. Yıldızlı, soğuk gecelere de ihtiyacı var insanın. Düşünmek, dinlenmek, farketmek için belki de..

Selin Tutku♥