Oluyor bazen öyle. Bir karamsarlık çöküyor içine. Umutsuzluk sarıyor benliğini. Vücudun ağırlaşıyor. Omuzların çöküyor. Sanki birisi almış eline kalbini de sıkıp sıkıp bırakıyor. Yanakların, dudakların hatta gözlerin yerçekimine karşı koyamıyor sanki aşağıya doğru sarkmış. Bi[…]
Tam kapı eşiğinde. Ölümle yaşamın tam arasında. Hüzün ve mutluluğun; umut ve umutsuzluğun, gülümsemeyle gözyaşının. Daha önce hiç duymadığım bir ses.
Hepimiz dilek tutmaya bayılıyoruz. Dileğimizin gerçekleşeceğine dair inancımızı artırmak için türlü türlü şeyler bile üretmişiz. Ağaç dallarına kumaşlar bağlıyoruz mesela. Mum dikiyoruz. Aynı isimden iki kişiye denk gelince aralarına giriyoruz. Ya da balonlar uçuruyoruz, yıldız[…]
Annem hep der ki: “Her birimiz birer deniziz,akarsuyuz. Her birimizin hayatı akıp giden bir su kütlesi. Dalgalarını da, gel gitlerini de, taşlarını da, akıp giderken üzerine düşen yapraklarını da her şeyi kabul ederek yaşamalısın.[…]
Her mevsimin bir ruhu var. Ve her mevsim ruhunu yaşantılara aktarıyor aslında. Kışları soğuk, ilkbaharda canlı, yazları sıcacık, sonbaharda ise hüzünlü oluveriyor insanlar. Yıllar önce bir yerde okumuştum; insanlar doğdukları mevsimi severlermiş. O mevsimin özelliklerini[…]